Wat betreft 50PLUS Rotterdam moet de excuses eigenlijk worden aangeboden door het kabinet.

Maar de gemeente Rotterdam kan het ook doen om druk uit te oefenen op het kabinet door het voortouw te nemen en het voorbeeld te geven. Tenslotte heeft Rotterdam in het verleden stevig geprofiteerd van het slavernijverleden. Onze stad is er een stuk rijker door geworden.

De vraag is misschien dan wel gelijk welke consequenties er hangen aan een excuus van de stad?

Voor 50PLUS Rotterdam speelt er bij deze excuses overigens geen financiële genoegdoening voor het leed dat het slavernijverleden met zich heeft meegebracht. De mensen die het in de eerste lijn betrof zijn ondertussen allemaal overleden en de nazaten die zelf gelukkig niet meer in slavernij hoeven te leven hebben wel recht op de excuses voor wat hun voorouders is aangedaan maar daar moet het dan ook bij blijven.

Als we standbeelden moeten laten verdwijnen en naambordjes moeten worden weggehaald, dan is 50PLUS daar volledig tegen. Onze geschiedenis is onze geschiedenis, in goede tijden en in slechte tijden. Uiteraard hoeven we dat niet te verbloemen en onder het vloerkleed te schuiven. Dus het laten verdwijnen van dat verleden uit ons straatbeeld vindt 50PLUS een kwalijke zaak.

Wel ziet 50PLUS mogelijkheden om ook standbeelden en naamborden te laten verschijnen van de slaven, de onderdrukten uit ons duistere verleden. 50PLUS is er niet op tegen dat daar aandacht voor gevraagd wordt. Wij hebben afgelopen juli ook aandacht gevraagd om juist het verleden in ons straatbeeld niet alleen te verheerlijken maar juist te verrijken door de geschiedenis van alle kanten te belichten. Zie hier onze motie van ‘Verheerlijking naar Verrijking’.

En eerlijkheid duurt het langst; er is natuurlijk ook niets op tegen als we er aandacht voor hebben in onze geschiedenisboeken en in musea.

Het is duidelijk dat de nalatenschappen uit het verleden, beschadigingen veroorzaken in het heden. Dat hebben wij allemaal gezien tijdens de ‘Black Lives Matter’-prostesten van afgelopen zomer. Bij de verwerking van nalatenschappen en beschadigingen uit het verleden geldt natuurlijk dat: ‘in het verleden gebeurt niets meer, je moet er mee leven’. Maar juist om er mee te kunnen leven is erkenning en herkenning nodig voor verzoening.

Als stad zijn wij altijd zo trots op de grote culturele diversiteit van onze Rotterdamse inwoners. Een excuses voor ons aandeel in het slavernijverleden, de erkenning en herkenning van ook de gevolgen van ons verleden, zal leiden tot een grotere samenhorigheid in een stad zo divers als Rotterdam. Kunnen wij als ‘gewone Rotterdammer’ zonder erkenning van een hogere instantie, dan wel zo trots zijn op onze diversiteit wanneer ons gevoel van samenhorigheid misschien niet is wat het zou kunnen zijn?

50PLUS ervaart op dit moment in deze coronacrisis als geen ander wat het betekent om alleen al gediscrimineerd te worden. Onze oudere leeftijd is bijna een reden om in de ban gedaan te worden in dit land op dit moment. Ouderen worden als melaatsen behandeld wanneer het aankomt op leeftijd. Dus kan 50PLUS zich heel goed verplaatsen in de discriminatie van onze mede inwoners. Het is absoluut van een andere orde maar het gevoel van niet gezien worden en buitengesloten worden herkennen wij zeker.

Dat iedereen gelijke behandeling verdient en gelijkwaardig benaderd dient te worden spreekt voor zich. Maar in de praktijk is er dan wel een erkenning van de problemen nodig om zo tot de nodige veranderingen te komen.