Laat ik om te beginnen duidelijk zijn: ik prees wethouder Struijvenberg toen hij in december 2022 – midden in een bouw- en materiaalcrisis en vanwege corona in een andere werkelijkheid – een besluit nam waar we wat aan hadden. Hij liet na vier jaar museumellende het Voorlopig Ontwerp van Boijmans van Beuningen eens goed doorrekenen. Een Voorlopig Ontwerp notabene, dat we als gemeenteraad niet eens kenden, maar waarvan we wel wisten dat het buitengewoon veel omstreden aspecten bevatte. Ik tel ze.
1. De sloop van monumentale onderdelen van het huidige museum.
2. De verplaatsing van diverse hoogstandjes van gerenommeerde architecten.
3. De bijzondere museumtuin met het historische hekwerk.
4. De belvedère met de technisch uiterst ingewikkelde logistieke oplossing.
5. 10 jaar lang geen bezoekers in het museum.
Met als klap op de vuurpijl dat dit voorlopige ontwerp 300 miljoen euro méér zou gaan kosten dan men aanvankelijk berekend had.
Ja, ik prijs de wethouder dat hij de stap heeft durven nemen om advies te vragen aan experts, museumdirectie, Welstand en de Rijksdienst Cultureel Erfgoed, want die bevestigden waar 50PLUS altijd voor heeft gevreesd: naast dat het allemaal veel, en veel duurder wordt, gaat het ook niet het droommuseum worden.
Weet u het nog? De Blunderput. Het Schiekadeblok, De Hoekselijn. De Coolsingel. Als men in Rotterdam aan een groot karwei begint, rollen de dukaten schaamteloos het stadhuis uit. Je zal al die tijd maar verantwoordelijke burgemeester van deze stad zijn geweest.
Geen wonder dus dat er eerder gekozen werd om de stand van zaken rond het museum achter gesloten deuren te behandelen. Want als het mis gaat in Rotterdam, kan ook mij de mond gesnoerd worden en die gaat in de regel met een strootje open.
Ik kan de ongezouten kritiek van de experts dus niet weerleggen en dat brengt me bij de vraag: hoe nu verder?
”Pas op de plaats”, zegt de wethouder. Ja, dat snap ik.
Maar na die pas op de plaats?
Gewoon eerlijk zeggen: wat mag het kosten? Want doorgaan op deze weg met dit voorlopige ontwerp is de route naar een volgende Blunderput. De Blunderhut. Het kan toch niet waar zijn dat deze renovatie langer gaat duren en meer gaat kosten dan een Rijksmuseum in Amsterdam?
Het is nog niet te laat om nu in te grijpen. Terug naar een minimum variant. Terug naar het basisplusplan van vijf jaar geleden.
Het grootste probleem was de asbest in het gebouw. Die is er ondertussen grotendeels uit. Dus wethouder, kom met een vervolgplan dat haalbaar en betaalbaar is. Een plan dat de steun krijgt van en gedragen wordt door experts, museumdirectie, Welstand, Rijksdienst Cultureel Erfgoed, Monumentenzorg en weldenkende Rotterdammers. Want met het belastinggeld van de Rotterdammer gaan we niet mee speculeren.
