Ik vraag mij ondertussen toch echt af waarom iedereen zo nodig Koningsdag met een kampioensfeest van Feyenoord wil vergelijken. Alleen omdat de burgemeester publiekelijk het nodig vond om deze Royal-party af te zetten tegenover het kampioenschap van Feyenoord. Het is mijns inziens volledig appels met peren vergelijken.

Feyenoord is van en voor Rotterdam; ontstaan, voortgekomen en behorend tot een van de belangrijkste merken van de stad Rotterdam. Zeg Feyenoord en je zegt Rotterdam en vice versa. Dat is een gegarandeerde branding in de hele wereld. Die associatie is er in het geheel niet met Rotterdam en Koningsdag.

Ik durf zelfs na deze Koningsdag wel te beweren dat Rotterdam niet zo koningsgezind is. Er werd harder gejuichd voor Lee Towers (ook zo’n merk van Rotterdam) als voor de koning op de markt aan de Binnenrotte tijdens Koningsdag.

Natuurlijk houden de Rotterdammers van onze nationale volksdag, uiteraard lopen we dan massaal in oranje, misschien drinken we zelfs een oranjebittertje en zitten we in groten getale op dekentjes op de grond onze zolder leeg te verkopen aan de vele andere rondslenterende Rotterdammers en toeristen. Met Feyenoord ligt dat heel anders.

Je mag als Rotterdammer van Feyenoord houden of haten of er helemaal niets van vinden. Maar ondanks die vele verschillende smaken weet elke Rotterdammer dat Feyenoord onlosmakelijk met Rotterdam verbonden is. Dat kost ons als samenleving dus geld, maar dat levert ons ook veel geld op. Samen beleven we als Rotterdammers met Feyenoord mooie en slechte tijden. Daar horen de hooligans met al haar sores bij, maar ook de tot tranen roerende momenten als het gooien van knuffels voor het Sophia Kinderziekenhuis maken dat beeld.

Voor sommigen onder ons betekent Feyenoord een leefstijl, voor anderen is Feyenoord een ongelofelijke stoorzender. Het is allemaal mogelijk met Feyenoord. Het is een liefde/haatrelatie zoals dat helaas wel eens vaker voorkomt in familierelaties. Je hebt het daarin niet voor het kiezen. En onze burgemeester en vooral koningsgezinde Rotterdammers willen maar wat graag die surrogaatverwantschap met de koning vergelijken met de bloedverwantschap van Feyenoord.

Echter die vlieger gaat nooit op. In the end verdwijnt de koning namelijk toch weer naar zijn huis in Griekenland en blijft de burgemeester met zijn gevolg achter met het enige echte verwante Feyenoord. Wat mij betreft geweldig en voor al die Feyenoordhaters zou ik willen zeggen ‘deal er maar mee en stop met je te gedragen als de keizer zonder kleren’.

Tegen de stroom in heeft Feyenoord laten zien dat ze het meer dan verdienen om op handen gedragen te worden door de stad. Op Rotterdamse wijze door niet te lullen maar te poetsen heeft Feyenoord de faam als serieuze voetbalclub veroverd. Burgemeester, wees daar eens trots op en dat mag wat kosten. Natuurlijk ook geen 4 miljoen euro uiteraard, maar dat zal een Coolsingelhuldiging ook niet gaan kosten.