Wat heeft dit stadsbestuur het afgelopen jaar eigenlijk gepresteerd? We zitten in een gigantische wooncrisis, die al maar groeit en groeit en waar dit college maar geen andere oplossing voor kan vinden dan alleen de achterhaalde afspraken van haar voorgangers uit te voeren.

Het kenmerkende stadse karakter van wijken, van buurten met arbeiderswoningen voor agent, verpleger en onderwijzer heeft men laten veranderen in yuppengordels, wolkenkrabbers en festivalparken.

Maar het leven in Rotterdam is toch zoveel méér dan het hebben van een woning in de wolken? Bijvoorbeeld de zeven stadsparken die maar niet van de grond komen en het realiseren van het broodnodige groen om een stad leefbaar te maken.

In de drift om toeristen binnen te lokken halen we in Rotterdam het onleefbare Amsterdam bijna in. We struikelen in de stad over de terrassen en de eettenten. We doen er alles aan om in die toeristengidsen te mogen staan.

Het leven in Rotterdam is toch veel meer dan alleen dat.

Maar naast een wooncrisis vliegen we in de hoogste versnelling ook een mobiliteitscrisis in. Na het slopen van woningen gaat dit stadsbestuur ook tramlijnen slopen en wordt het OV na een coronacrisis volledig afgebroken. En we knallen nu letterlijk een veiligheidscrisis in. Onze veiligheid in de wijken gaat letterlijk en figuurlijk de lucht in. Met explosieven in portieken en we hebben er geen antwoord op.

Maar naast een wooncrisis, mobiliteitscrisis, veiligheidscrisis is dit stadsbestuur zo traag als een slak en almaar bezig de voortdurende armoedecrisis niet serieus aan te pakken.

Na een achterliggende winter met een enorme energiecrisis hebben we te maken met de schuldenproblematiek die maar niet afneemt en Rotterdam scheidt in arm en rijk. En met de toeslagenaffaire die nog steeds het leven van mensen sloopt. Dit college kijkt ernaar en doet niets anders dan wachten op nog meer beleid vanuit Den Haag.

Het leven in Rotterdam is toch meer als alleen dat.

Maar naast een wooncrisis, mobiliteitscrisis, veiligheidscrisis, armoedecrisis weet dit college ook niet hoe de vele miljoenen die de zorg tekort komt te compenseren. Dus staan we óók voor een onoplosbare zorgcrisis in een stad die z’n geld liever uitgeeft aan een koningsdag en waar we harder klappen voor Lee Towers dan voor Willem Alexander.

Ons stadsbestuur houdt zich bezig met een onverantwoorde dure verbouwing van Boijmans van Beuningen en kijkt terug op het debacle van het recreatieoord Hoek van Holland. Maar ook vooruit, maar dan helaas naar de sloop van de volkstuintjes en ze wil ook de sportvelden laten verdwijnen.

Lieve mensen, zullen we het ook eens hebben over de 39 wijkraden waarmee het college de participatie wil roemen, maar die gelijktijdig aan de voorkant zo dichtspijkert dat het voor de participanten een stikken of slikkenboodschap wordt.

Dit college haalt geen enkel gesteld doel, loopt achter op alles waar ze voor wilde gaan in haar coalitieakkoord ‘één Stad’.

Of wordt het akkoord herdoopt in ‘Géén Stad’?

Er ligt een jaar achter ons zonder ambities en dat zorgt voor de volgende crisis: een collegecrisis. En dus heb ik namens 50PLUS Rotterdam maar één advies: pas eens zelfreflectie toe, want de wittebroodsweken zijn allang voorbij. Het wordt tijd om te gaan besturen.