Voorzitter,

Half januari 2019 moet Museum Boymans van Beuningen noodgedwongen haar deuren sluiten. Het museumgebouw uit 1935 ontworpen door van der Steur zit vol met asbest en het is onverantwoord voor de volksgezondheid om nog in het gebouw rond te dwalen.

En al is het asbestprobleem behoorlijk oud nieuws daarmee is natuurlijk wel een nieuw politiek project geboren waar de raad haar tanden op stuk mag bijten.

Wat te doen met het museum Boijmans van Beuningen?

Onsterfelijk hadden eerdere colleges zichzelf gemaakt als ze een visie hadden gehad over wat te gaan doen met Boijmans, een museum met een collectie van zo’n 150.000 objecten met een geschatte waarde van 8 miljard euro bezit en die tot de wereldtop behoort. Helaas het denkvermogen van veel bestuurders is niet verder gekomen dan een investering van €28 mln in 2003 voor een museumuitbreiding en een investering van minstens €65 mln  voor een niet aan het museum vastzittend opslagdepot.

Met nu 10 wethouders aan het roer zal de besluitvorming er zeker niet makkelijker op worden. Dat blijkt ook wel uit het raadsvoorstel dat voorligt; de collectie 7 jaar wereldwijd rond laten trekken, de portemonnee trekken voor uiteindelijk zo’n slordige 270 miljoen zonder dat daar een doorwrocht plan van aanpak aan ten grondslag ligt en tenslotte het college Carte Blanche geven om het voor ons Rotterdammers allemaal te gaan uitvoeren.

Vooral dat laatste verzoek heeft bij mij de grijze krullige haren ten berge doen rijzen. Akkoord gaan met een ambitiescenario dat leidt tot een toekomstbestendig museumgebouw met bredere mogelijkheden in de programmering en exploitatie en groei van het aantal bezoekers zonder daar een ruimtelijk planologische visie bij aan te leveren is voor mij hetzelfde als het hebben over de kers op de taart zonder dat er in de verste verte een taart te bekennen is.

Omdat het uitermate vermoeiend is voor een raadslid om steeds maar weer dat opgeheven vingertje op te steken naar een weinig ambitieus college heb ik in deze kersttijd mij laten inspireren om mijn energie eens te vertalen in een eigen visie. Een integrale benadering van wat er allemaal aan elkaar gekoppeld kan worden als je even wat pikanter durft te denken.

Mijn zoektocht start natuurlijk op Rotterdam Zuid, een gebied dat zo’n 200.000 Rotterdammers huisvest en waar in 2011 werd vastgesteld dat er een imperfecte woningmarkt zonder waarde creatie is, waar de sociaal-economisch bedrijvigheid ver achterblijft en waar geen verbinding is met het opleidingsniveau van de aanwezige beroepsbevolking.

Daarmee was de basis gelegd om vooral in Rotterdam Zuid veel sociale huurwoningen te gaan slopen en om de enige toonaangevende bedrijvigheid in het gebied Feijenoord naar een hoger plan te brengen door een nieuw voetbalstadion te willen bouwen. Mijns inziens het paard achter de wagen spannen. Door het verdrijven van kansarmen en een laagopgeleide bevolking van Zuid is een nieuwe werkelijkheid van hoger opgeleiden en middenklasse inwoners niet zomaar een automatisch gevolg.

Nee, ik heb altijd geleerd dat er pas echte waarde creatie in een gebied ontstaat als er ook meer kwaliteit aan toegevoegd wordt. Dat Strategisch omdenken heeft in de geschiedenis van Rotterdam met de ontwikkeling van de Kop van Zuid haar waarde meer dan bewezen lijkt mij.

En in die strategische lijn is de asbestsanering van het museumgebouw Boijmans van Beuningen als een godsgeschenk. Bouw geen nieuwe Kuip aan de Maas maar ontwerp op die plek een indrukwekkend Rotterdams Cultureel Instituut, Boijmans van Beuningen aan de Maas. Verbindt het centrum van de stad met Rotterdam Zuid niet door een autobrug voor het vervoer van voetbalfans maar door een langzaam groene vervoerverbinding voor cultuurtoeristen.

De mogelijkheid om een dergelijke unieke verandering in een stad door te voeren doet zich slechts zelden voor. Want wanneer doet de kans zich voor dat;

En een Museum uitgeplaatst moet worden

En een nieuwe oeververbinding noodzakelijk is

En de herijking van een groot stadsdeel als Rotterdam Zuid op touw staat?

Kom op nieuw college, grijp uw kans en maak u zelf onsterfelijk door te durven als wereldhavenstad om het anders te doen.

Voorzitter aan dit verhaal koppel ik mijn laatste moties van dit jaar. En om het kracht bij te zetten heb ik mijn motie ook gevisualiseerd in een schets. Deze wil ik graag aanbieden aan alle wethouders omdat het college integraal naar onze stad kijkt en deze motie gaat dus het hele college aan. Maar zeker zo belangrijk zijn mijn mede collega raadsleden want tenslotte beslissen wij als raad wat te doen.

Vandaar ook voor u eenzelfde afschrift van mijn motie.

Tot zover in eerste termijn voorzitter

Zie hier de ingediende motie