Voorzitter,

Ik ben blij dat er een preventie akkoord is dat tot doel heeft het grote verschil in levensverwachting tussen Rotterdammers in verschillende wijken te verkleinen. Volgens de informatie uit de technische sessie is het verschil in levensverwachting tussen Nesselande en de Tarwewijk maar liefst 7 jaar, akelig veel. Maar nog erger vindt 50PLUS het verschil in jaren waarmee de bewoners van de slechtste wijk in Rotterdam moeten leven met een chronische ziekte; dat verschil is tussen de beste en slechtste wijk zelfs 15 jaar. Dus 15 jaar langer dan een bewoner van Nesselande kampen met ongemak en dokters bezoek.

Vanuit deze ongelijkheid is het te prijzen dat er gewerkt wordt aan het wegwerken van deze grote verschillen. Maar wat ik vervolgens lees is wel heel erg een Hillegersberg/Kralingen/Katendrecht beleid. Want de bewoners om wie het gaat hebben wel wat anders aan hun hoofd dan te sporten, gezonde voeding of lifestyle verbetering. De bewoners om wie het voornamelijk gaat zijn bezig met overleven, met een gevulde maag en met hoe halen we het einde van de maand?

Het is fantastisch dat er van alles mogelijk is en zal zijn om te werken aan een gezondere omgeving, een lijf dat de toekomst aan kan, een beter perspectief. Maar de sleutel tot dit betere leven ligt niet  bij de houding en vaardigheden, een gezonde omgeving of een wijkpreventie keten of de gezonde basis, hoe zinvol die acties ook lijken. De sleutel ligt simpelweg bij het wegnemen van stress, van schulden, van meer besteedbaar inkomen. Het is daarom goed dat er ingezet wordt op schuldsanering van meer Rotterdammers en alfabetisering. Het is goed om kinderen overal in Rotterdam een goede start te geven, maar als er vervolgens alleen geld is voor goedkoop, voornamelijk calorierijk vet voedsel, moeten we niet raar staan te kijken dat de levensverwachting en het voorkomen van chronische ziekten niet verbetert. Als de bewoners van de Tweebosbuurt die hun huis uit moeten vervolgens – zoals de SP heeft aangetoond – een vervangende woning vol schimmel aangeboden krijgen terwijl ze nu in een goede woning wonen, spannen we het paard achter de wagen.

Annie in oud Charlois verdient een pluim omdat ze weet te overleven, net als Mo in het oude westen, dat hij zich staande weet te houden en Fleur uit Kralingen mag blij zijn dat ze daar geboren is. 50PLUS onderschrijft het preventie akkoord zeer, maar vraagt meer realiteitszin als het gaat om wie nu echt geholpen moet worden en hoe. Ik zal niet meer meemaken dat de levensverwachting zal dalen, het is immers een proces van zeer lange termijn, maar laten we zorgen dat de kinderen die nu in armoede opgroeien, die armoede niet mee erven, gezondere voeding kunnen kopen en schuldenvrij zijn.

Voorzitter, Ik krijg de indruk dat deze wethouder zijn hart vol heeft van de wijkteams, zijn hoofd vol heeft met sport en zijn handen vol heeft aan de nieuwe tour en papierwerk, maar zich verder uit de voeten maakt. Hij legt de verantwoordelijkheid van gezonder leven vervolgens bij de wijkagent die moet controleren op het extra pilsje of de huisarts die al een overvol pakket heeft waar hij/zij zich mee bezig moet houden.

Ik kan net als mijn collega’s vele vragen stellen, maar er is er maar een die er voor mij echt toe doet en die is hoe de wethouder werkelijk denkt dat dit proces kan slagen? Want laten we eerlijk zijn, als het leven ons één ding leert, als het Rekenkamer over het collegebeleid van de afgelopen tien jaar ons iets leert, is dat als iedereen verantwoordelijk is, dan is niemand verantwoordelijk en is het project gedoemd te mislukken. Ik gun de wethouder en de mensen om wie het werkelijk gaat alle succes, maar kan de wethouder mij vertellen hoe hij dit varkentje gaat wassen?

En dan toch nog wat extra vragen naar aanleiding van het feit dat wij onze schriftelijke vragen ‘Betuttelen helpt niet, erger betuttelen wekt agressie op!’ niet konden indienen: