Slavernij museum

Het burgerinitiatief om te komen tot een speciaal museum waar de geschiedenis van Afrika, de transatlantische slavenhandel en de slavernij in Suriname en het Caribisch gebied aan bod komen lijkt niet te lukken. Omdat er in Amsterdam al een speciaal slavernij museum komt lijkt een tweede museum over dit onderwerp in Rotterdam wat veel. Als dat museum er in Amsterdam er tenminste komt. Voorlopig is de stand daar nog maar twee adviezen van de Amsterdamse Kunstraad en de raad voor Cultuur. Het moet wel een iconisch gebouw worden, dat wel.

Het in Rotterdam onder de aandacht gebrachte onderwerp verdient een plek in de geschiedenis van Rotterdam. Dat kan in het toekomstige Rotterdam museum, in het wereldmuseum of in een combinatie daarvan. Maar het verhaal moet verteld.

Het voorstel van de wethouder is nu wat vaag. Het aanbod om de verdere gedachtevorming over de wijze waarop Rotterdam letterlijk en figuurlijk vorm geeft aan en plaats biedt aan de kennis en informatie over het slavernij en koloniale verleden van Rotterdam lijkt al te gemakkelijk een doekje voor het bloeden. Niet in de laatste plaats omdat een nieuw Rotterdam Museum er nog jaren niet zal zijn.

Het lijkt 50Plus Rotterdam goed en verstandig om de Rotterdamse geschiedenis in al zijn facetten, de mooie en de zwarte bladzijden van de Rotterdamse geschiedenis te tonen. Want wie wij zijn is het resultaat van een lange geschiedenis.

Van de wethouder willen we dan ook graag weten hoe hij borgt dat het burgerinitiatief ook daadwerkelijk vervolg krijgt en niet een stille dood sterft, vermalen in goede bedoelingen.