Voorzitter,

Ik ben moeder.

Moeder van twee prachtige kinderen.

Moeder van een dochter.

En ik bedenk mij de pijn, het verdriet, het verlies voor de moeder van humeyra.

Je kind verliezen is onnatuurlijk en het ergste wat een ouder kan overkomen. Ik heb gezien aan mijn eigen ouders gezien hoe onmenselijk het is toen zij mijn zus moesten begraven. En daar ging het nog om een natuurlijke doodsoorzaak.

Als het dan moet gaan zoals bij Humeyra is het helemaal niet meer te bevatten. Er zijn geen woorden te vinden om te beschrijven hoe het voelt als we aan Humeyra denken. Een meisje van 16 jaar die om hulp heeft geschreeuwd, die geen gehoor heeft gekregen, onbegrijpelijk en onacceptabel.

De politie, het OM, Veilig Thuis, Het veiligheidshuis hebben allemaal gefaald. Gefaald vanwege een cultuur die zo versnipperd is. In een cultuur waarin het nemen van verantwoordelijkheid voor elkaars werk niet speelt. Onvoorstelbaar dat een meisje van zestien jaar afgescheept wordt met; er is te weinig bewijs, het is geen strafzaak maar een civiele zaak,  een foto is geen bedreiging.

Allemaal geen relevante zaken voor een meisje van zestien die schreeuwt om hulp.

Voorzitter in 2016 werd dit alles ook al geconstateerd in het rapport over Linda van der Giesen, een 28-jarige vrouw die door ex gestalkt, bedreigd en doodgeschoten werd. Ook toen werd net als nu een rapport opgemaakt en een hoop aanbevelingen gedaan. En daar is nog ruim onvoldoende mee gedaan als ik het rapport van Humeyra nu zie.

Voorzitter,

De aanpak van de stalking van Humeyra is ernstig tekort geschoten. In deze zaak heeft de politie, het OM, Veilig Thuis en het Veiligheidshuis onvoldoende aandacht gehad voor de bescherming en daarmee de veiligheid van Humeyra. De aanpak door de politie, het OM en het toezicht van de Reclassering was onvoldoende gericht op het stoppen van de stalking en de bedreigingen van Humeyra. De ketenpartners hebben hun gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de veiligheid en bescherming van Humeyra niet genomen. En daar gaat het uiteindelijk wel om. Het kan namelijk niet waar zijn dat een meisje van zestien jaar een politiebureau binnenkomt en geen hulp krijgt. En toch is dat gebeurd en dat betekent dat er drastisch ingezet moet worden op een andere ketenaanpak.

En voor 50PLUS Rotterdam is het hartstikke duidelijk

Wij hebben als overheden ervoor te zorgen dat de ketensamenwerking bij stalking en bedreiging ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid wordt door in de ketenaanpak bij stalking en bedreiging één persoon/accounthouder/contactpersoon/regisseur verantwoordelijk te maken met de daartoe vereiste taken en bevoegdheden en verantwoordelijkheden. Dat vertelde het rapport over de stalking, bedreiging en de moord van en op Linda van der Giessen ons al. En dat is niet anders geworden voorzitter.

Daar wil 50PLUS Rotterdam op inzetten voorzitter.

Dus de vragen van 50PLUS Rotterdam zijn de volgende:

• hoe borgt het college, de burgemeester dat de eindverantwoordelijkheid genomen wordt
• door wie wordt de eindverantwoordelijkheid genomen?
• Welke plek heeft het Veiligheidshuis daarin?

Het kan en mag niet waar zijn dat we een meisje van zestien jaar die om hulp schreeuwt in de kou laten staan!