Voorzitter,

Er is iets vreselijks gebeurt in Rotterdam, een meisje van 8 jaar is gedood door haar vader. Een man die duidelijk ziek was, een man die hulp nodig had en die deze ondanks alle goede bedoelingen niet gekregen heeft. Ik ben er van overtuigd dat niemand die betrokken is geweest bij dit drama deze uitkomst heeft gewild en liever een mooie toekomst voor het slachtoffer had gewild. Maar dat is helaas niet het geval. 

We spreken hier in de Raad over twee van de zeven betrokken organisaties. Er ligt een inspectierapport en een strafdossier, er is een debat hier in deze commissie en in de Raad en er komt een strafproces waarin uiteindelijk alleen maar verliezers zullen zijn. Het inspectierapport is bedoeld om te leren van de fouten en omissies. En ondanks alle goede bedoelingen klinkt uit het inspectierapport dat de hulpverlening mensenwerk is geweest en zal blijven. Ondanks alle goede bedoelingen, ondanks alle voorlichting en richtlijnen, maken we fouten vergeten we zaken en dat stemt me somber.

Dat een agent aan het eind van zijn dienst vergeet een melding te doen van een incident omdat het naar het einde van zijn dienst loopt verbaast me, er is toch continuïteit van zorg, hoe is dat geregeld bij de politie.?

En wat me verbaast is dat de medewerkers van de eerste hulp en de eerste hulp een man met hartklachten onderzoeken en constateren dat er niets aan de hand is, terwijl overduidelijk blijkt dat er misschien niets fysieks aan de hand is, maar wel veel psychisch. Hoe lang blijven we nog dualistisch werken in de zorg, wanneer komt die holistische kijk op gezondheidszorg waar al tenminste sinds 1978 over gesproken wordt  een keer van de grond?

Er zijn al vele vragen gesteld en die zullen allemaal wel beantwoord worden en er zal nog meer voorlichting komen van Veilig Thuis over de meldcode en de deskundigheid en wat te verwachten van Veilig Thuis, maar er zullen altijd incidenten zijn omdat hulpverleners fouten maken, dingen vergeten. Op zichzelf hoeft dat niet erg te zijn, maar als achtereenvolgens zeven organisaties steken laten vallen moeten we vrezen voor de levens en veiligheid van de Rotterdammers.

De grote vraag is hoe de wethouder dit probleem denkt te bestrijden?