Zo nu en dan denk ik dat we als gemeenteraad enig gevoel van plaatsvervangend masochisme moeten hebben. Steeds opnieuw halen we een pijnlijk onderwerp naar boven en telkens opnieuw voel ik de pijn van de betrokkenen, telkens opnieuw schaam ik me voor wat er met Rotterdamse burgers wordt gedaan. Veilig op afstand, met gezonde kinderen die al die extra aandacht niet nodig hebben is het gemakkelijk om je te verschuilen achter regels en wat moet.

Wat ik mis is een gevoel van urgentie, niet de veilige juristentaal die eventuele aansprakelijkheid proberen uit te sluiten, maar samen met elkaar dit probleem aanpakken. ACATO is er niet voor niets gekomen. Wanhopige ouders die het beste voor hun kind willen, maar steeds van het kastje naar de muur of beter naar huis gestuurd worden. De reguliere onderwijsinstellingen hebben ondanks hun  zorgplicht geen antwoord op moeilijke vragen.

Problemen oplossen begint bij het onderkennen van het probleem, weten wat er mis is en er dan samen mee aan de slag gaan. Dat hangt sterk van de personen af die het moeten doen en de durf om voor bijzondere situaties bijzondere maatregelen te nemen. Het relaas van ACATO leest en leert als een casus waarop de wet van Murphy van toepassing lijkt te zijn. Wat fout kon gaan ging fout, het past de gemeente niet de vermoorde onschuld te spelen.

Maar het is goed dat de gemeente leert van de fouten die bij ACATO zijn gemaakt. Het is goed dat er een pilot is, maar deze kinderen zijn er, ze blijven er en er komen steeds weer kinderen die tussen wal en schip vallen. We hebben als samenleving de plicht om er ook voor hen te zijn, nu en in de toekomst. Want mijn ongemakkelijk gevoel over de gang van zaken bij ACATO is niets vergeleken met de onzekerheid, hoop en angst van de kinderen en hun ouders van ACATO of de leerrechtpilot.

Het lijkt me dat de ouders van de kinderen, van de personen die nu van de leerrechtpilot gebruik maken moeten weten waar ze aan toe zijn. Ik herhaal daarom hier de vraag die aan het eind van het stuk van Movisie wordt gesteld: Wat is de toekomst van het huidige leerrechtpilot? Wanneer krijgen de kinderen én de ouders zekerheid?